Zbliżające się wybory prezydenckie w USA wywołują napięcie na rynkach, a inwestorzy z niecierpliwością oczekują ich wyników. Deutsche Bank przygotował analizę reakcji rynków na poprzednie wybory prezydenckie, począwszy od 2000 roku. Jak pokazują dane, reakcje rynku były zróżnicowane w zależności od specyfiki wyborów i panujących warunków gospodarczych.
2020: Biden kontra Trump
Wybory w 2020 roku przebiegły w atmosferze niepewności, gdy Donald Trump niespodziewanie osiągnął lepsze wyniki, co zaostrzyło rywalizację. Gdy stało się jasne, że Joe Biden obejmie urząd, rynki zareagowały wzrostem, napędzanym nadzieją na podzielony rząd, co mogłoby ograniczyć radykalne zmiany w regulacjach i podatkach. Optymizm wzmocniło również ogłoszenie przez Pfizer skutecznej szczepionki na COVID-19 tuż po dniu wyborów, co podniosło nastroje inwestorów i zwiększyło zainteresowanie aktywami ryzykownymi.
2016: Trump kontra Clinton
Wybory w 2016 roku były jednymi z najbardziej zaskakujących, gdy Donald Trump wygrał, mimo że sondaże wskazywały na przewagę Hillary Clinton. Rynki szybko zareagowały na perspektywę pełnej kontroli Partii Republikańskiej nad Białym Domem i Kongresem. Rentowność 10-letnich obligacji skarbowych wzrosła o 20 punktów bazowych dzień po wyborach, a S&P 500 również odnotował wzrost, odzwierciedlając oczekiwania inwestorów dotyczące bodźców fiskalnych i reformy podatkowej, która ostatecznie została zrealizowana jako Ustawa o Obniżce Podatków z 2017 roku.
2012: Obama kontra Romney
Reelekcja Baracka Obamy w 2012 roku wywołała ostrożną reakcję rynków. Obawy związane z nadchodzącą „przepaścią fiskalną” – automatycznymi podwyżkami podatków i cięciami wydatków – przyczyniły się do spadku indeksu S&P 500 o 2,4% dzień po wyborach, a kolejnego dnia o dalsze 1,2%. Na rynki światowe wpływ miały również problemy gospodarcze w Europie, w tym negocjacje dotyczące pomocy dla Grecji. Rozszerzenie spreadów obligacji państwowych w Europie i wzrost rentowności włoskich obligacji odbiły się na nastrojach globalnych inwestorów, przyczyniając się do negatywnego sentymentu.
2008: Obama kontra McCain
Zwycięstwo Baracka Obamy w 2008 roku było szeroko przewidywane, jednak wybory miały miejsce w kontekście globalnego kryzysu finansowego, co przyćmiło samą reakcję rynków. Indeks S&P 500 spadł o 5,3% dzień po wyborach i o kolejne 5,0% następnego dnia, co było napędzane słabszymi od oczekiwań wskaźnikami ekonomicznymi, takimi jak niski wynik w zatrudnieniu według ADP i słaby indeks usług ISM. Panująca wówczas atmosfera pesymizmu związana była z niedawnym upadkiem Lehman Brothers oraz agresywnymi cięciami stóp procentowych przez Fed.
2004: Bush kontra Kerry
Reelekcja George’a W. Busha w 2004 roku spotkała się z pozytywną reakcją rynku, który odebrał ją jako sygnał stabilności polityki gospodarczej. Indeks S&P 500 wzrósł o 1,1% dzień po wyborach i o kolejne 1,6% następnego dnia. Wzrost ten wzmocniły również lepsze od oczekiwań dane ekonomiczne, w tym wysoki wynik indeksu ISM dla sektora usług oraz pozytywne dane dotyczące wniosków o zasiłki dla bezrobotnych.
2000: Bush kontra Gore
Wybory w 2000 roku były jednymi z najbardziej kontrowersyjnych, gdyż ich wynik zależał od rozstrzygnięcia w stanie Floryda, co doprowadziło do wielotygodniowej niepewności i procesów sądowych. Ta sytuacja wywołała wyraźną reakcję „risk-off”, czyli wycofywanie się inwestorów z aktywów ryzykownych na rzecz bezpieczniejszych inwestycji. Indeks S&P 500 spadł o 1,6% dzień po wyborach i zanotował łącznie spadek o 8% w listopadzie, co było najgorszym miesięcznym wynikiem w całym roku. Inwestorzy zwrócili się ku obligacjom skarbowym USA, co spowodowało spadek rentowności 10-letnich obligacji z 5,86% w dniu wyborów do 5,26% w momencie uznania zwycięstwa Busha przez Gore’a w połowie grudnia.
Podsumowanie
Analiza reakcji rynków na wybory prezydenckie od 2000 roku pokazuje, że ich wyniki mogą mieć różnorodny wpływ na rynki finansowe, w zależności od okoliczności gospodarczych oraz politycznych. Kluczowymi czynnikami są nie tylko same wyniki wyborów, ale również zewnętrzne wydarzenia, takie jak kryzysy finansowe, polityka fiskalna oraz obawy dotyczące globalnej gospodarki.
